Ξέρω τι είμαι πια
Ένα ξεπερασμένο κομμάτι ιστορίας
μια μέτρια και
φθαρμένη ενσυναίσθηση
ανάμνηση των ανθρώπων που μ΄ αγάπησαν
μια
εν αναμονή αγγελία στα κοινωνικά επαρχιακής εφημερίδας
αναλώσιμος
Ξέρω και πως φαίνομαι
Κουκκίδα σε αναλυτικό χάρτη ερήμου
αντίγραφο
σειράς όμοιο με δισεκατομμύρια άλλα
πανομοιότυπος
ένα τίποτα που
πάλλεται χωνεύοντας ανόρεχτα τον εαυτό του
μια
αντανάκλαση στο αχανές κενό
άλλο
ένα ταξίδι που δεν ξεκίνησε
ένα θολό
είδωλο ζαρωμένης ανθρώπινης καθημερινότητας
προβλέψιμος
Ξέρω και με τι μοιάζω
μια ενοχλητική και
παράταιρη παρέκκλιση
μέσα στην ορθότητα
των άλλων
μια
δυσλειτουργία
ένας ακόμη κουρασμένος πρώην·
καχύποπτος στα
πάντα και ύποπτος κατάθλιψης
με μόνιμη την
έλλειψη ύπνου
μεταξύ όλων
των υπολοίπων ελλείψεων
πνιγμένος
αγριωπός στην
όψη που τάχα δεν σηκώνει και πολλά
κατ’ επιλογή
μοναχικός
ανυποχώρητος
και ψυχρός εκτελεστής στις κόκκινες γραμμές
και με
διαρκώς επιδεινούμενη την αχρωματοψία
παλιός
χαρακτήρας κόμικ
σίγουρα λιγότερο noir από πολλούς
περισσότερο όμως
χαμένος από τον μέσο όρο
ένα σχεδόν κάτι με ελλειμματική
περιγραφή
Εσύ μην δίνεις πολύ σημασία σε τίποτα από όλα αυτά
Κι αν τυχόν δεις να μου τα καρφιτσώνει κανείς στο πέτο σαν ονοματοδοσία
χαμογέλα
μην μαραίνεσαι
έτσι κι
αλλιώς όλα τα ονόματά μου αλήθεια είναι
πάντα οι κρίσεις των άλλων είναι ένα κομμάτι αλήθειας
και θυμήσου
πως όταν μας λένε πως έχουμε θαυμάσια παιδιά
κι
εγώ σου λέω πως χαμογελάς υπέροχα
είναι
που το νόημά μας βρίσκει θέση και στάση
Με ότι κι αν μοιάζω, ότι κι αν είμαι, ότι κι αν γίνω
εσύ να με θυμάσαι να σε κοιτάζω
στα μάτια
Αυτό
φτάνει και περισσεύει για τον κόσμο μου